Εκείνα τα δύσκολα χρόνια για όλο τον κόσμο, δηλαδή το 1942, τότε που οι ανίκητες δυνάμεις του Γερμανού στρατηγού Ρόμμελ βρισκόταν στη Β. Αφρική, ο Άγιος Μηνάς έκανε ένα από τα μεγάλα του θαύματα, θαύμα με παγκόσμια σημασία.
Η Ελλάδα ήδη βρισκόταν κάτω από τον φασιστικό και ναζιστικό ζυγό των Γερμανών, Ιταλών, Βουλγάρων και Αλβανών, διαμοιρασμένη μεταξύ αυτών. Λίγος ελληνικός στρατός ξέφυγε από την αιχμαλωσία και βρισκόταν στην Αίγυπτο κοντά στο Ελ Αλαμέϊν όπου βρισκόταν ο τάφος και το μοναστήρι του Αγίου Μηνά. Ο στρατός μας συνασπισμένος με τις άλλες συμμαχικές δυνάμεις θα έδινε την τελευταία μάχη. Αν η μάχη αυτή χανόταν, τότε ολόκληρος ο κόσμος θα βρισκόταν κάτω από τον φασιστικό – ναζιστικό ζυγό.
Ο Ρόμμελ μετά από τη βόρεια Αφρική ήταν έτοιμος με τις δυνάμεις του να πάρουν το Ελ Αλαμέϊν και νικητές να βαδίσουν προς την Αλεξάνδρεια. Ο Άγιος Μηνάς όμως δεν ήθελε αυτή τη φοβερή καταστροφή.
Τα μεσάνυχτα της νύχτας εκείνης και την ώρα που θα άρχιζε η μάχη, πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Μηνά να βγαίνει από τα ερείπια του Ναού και οδηγώντας ένα καραβάνι με καμήλες, όπως παρουσιαζόταν στις τοιχογραφίες του Ναού του, να προχωρεί και να μπαίνει μέσα στο στρατόπεδο των Γερμανών.
Είναι απερίγραπτος ο πανικός που κατέλαβε τους Γερμανούς. Εγκατέλειψαν οτιδήποτε είχαν, σκηνές, ζώα, πολεμοφόδια και τράπηκαν σε άτακτη φυγή. Έτσι ελευθερώθηκε η Βόρεια Αφρική. Οι συμμαχικές δυνάμεις πήραν θάρρος και ανέλαβαν την επίθεση κατά της Ιταλίας και Γερμανίας. Αποτέλεσμα ήταν η τελική νίκη και συντριβή του ναζισμού.
Το θαύμα αυτό της επεμβάσεως του Θεού μέσω του Αγίου Μηνά το εκτίμησαν όχι μόνον οι Έλληνες, αλλά και οι αλλόδοξοι σύμμαχοι. Γι’ αυτό πρόσφεραν στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας εκείνον τον τόπο, για να ξαναχτιστεί ο Ναός και το μοναστήρι του Αγίου Μηνά. Ο Ναός και το μοναστήρι ξαναχτίστηκαν, ανεγέρθηκε μάλιστα και αναμνηστική πλάκα επάνω στην οποία γράφτηκαν τα ονόματα των πεσόντων στο Ελ Αλαμέϊν.
Πηγή: Γεωργίου Β. Μαυρομάτη, «Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Μηνάς ο Αιγύπτιος», § Νεώτερα θαύματα του Αγίου, Έκδοσις: Ιερόν Ησυχαστήριον Αγίου Μηνά Βίγλας, Ι. Μ. Μ. Λαύρας Αγίου Όρους, 1998.
0 Σχόλια