Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Η Γερόντισσα Στεφανία από το μοναστήρι του Αγίου Στεφάνου κοντά στην Αχρίδα – τώρα διανύει το ογδοηκοστό έτος της ηλικίας της- διηγείται:
«Πέρσι ήμουν εκεί την ημέρα του εορτασμού του Αγίου Εράσμου και διακονούσα όσο μπορούσα. Όταν οι φιλοξενούμενοι έφυγαν παρέμεινα για να διανυκτερεύσω και να ξεκουραστώ.
Τη νύχτα ήρθαν στο όνειρό μου δυο άνθρωποι και στάθηκαν από τις δυο μου πλευρές . Για έναν ο οποίος ήταν σαν δεσπότης σκέφθηκα, ότι είναι ο Άγιος Έρασμος. Αυτός μου είπε: «Κοιμάσαι, ε!! κοιμάσαι, καλόγρια;»
Και εγώ είπα ότι είμαι κουρασμένη και έπρεπε να ξαπλώσω. Τότε αυτός συνέχισε:
«Και τι είδους προσευχές διαβάζεις;»
Εγώ του απάντησα, ότι είμαι αγράμματη και γρια, και ότι προσεύχομαι στον Θεό όπως μπορώ, με το δικό μου τρόπο. Τότε είπε:
«Πρέπει να διαβάζεις όσο συχνότερα μπορείς το Πάτερ ημών, το Θεοτόκε Παρθένε και το Πιστεύω καμιά φορά και το Τη Υπερμάχω.»
Και μου ήρθε τότε κι άρχισα να διαβάζω το Πάτερ ημών κι εκείνοι επανέλαβαν αργά μετά από μένα.
Τότε είπα και το Θεοτόκε Παρθένε κι εκείνοι πάλι το επανέλαβαν μετά από μένα.
«Άιντε τώρα διάβασε το Πιστεύω», μου είπε ο γεροντότερος.
Εγώ άρχισα και επειδή δεν το ξέρω πολύ καλά, εκείνοι με πιο δυνατή φωνή άρχισαν να διαβάζουν κι εγώ συνέχιζα μετά απ΄ αυτούς. Τότε ακόμα μια φορά μου τόνισαν ότι αυτές οι τις τρεις προσευχές πρέπει να τις διαβάζω κάθε μέρα από μερικές φορές και εξαφανίστηκαν. Εγώ ξύπνησα και έκανα το σταυρό μου. Και τώρα συχνά διαβάζω αυτές τις τρεις προσευχές κάθε μέρα.»
Από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Εμμανουήλ, εκδόσεις Χρόες, σελ. 29-30
πηγή: iconandlight
0 Σχόλια