Ο κ. Γιώργος έκατσε στο σημείο μέχρι την τελευταία στιγμή – Αν και τραυματισμένος δεν δίστασε να πατήσει στις λιωμένες λαμαρίνες προκειμένου να βοηθήσει μία κοπέλα που ζητούσε βοήθεια
Το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου υπήρξαν πολλοί επιβάτες που βοήθησαν όσους είχαν τραυματιστεί και όσους δεν μπορούσαν να κινηθούν με ευκολία, να απομακρυνθούν από τα φλεγόμενα συντρίμμια του μοιραίου Intercity 62. Ανάμεσά τους νεαρά παιδιά αλλά και ένας 43χρονος άνδρας ο οποίος επέβαινε στο έκτο βαγόνι. Ο 43χρονος βγήκε μπροστά και έδειξε στους υπόλοιπους τον δρόμο προς τη σωτηρία.
«Πρώτα κατεβάσαμε άτομα από το έκτο βαγόνι, μετά από το πέμπτο, το τέταρτο που δεν μπορούσαν να ανοίξουν οι πόρτες και μετά πήγαμε στο τρίτο, εκεί άρχισαν τα δύσκολα. Βγάλαμε όσους ήταν σε θέση να μετακινηθούν», είπε ο άνδρας μιλώντας στο Mega.
Ο κ. Γιώργος έκατσε στο σημείο μέχρι την τελευταία στιγμή. Αν και τραυματισμένος δεν δίστασε να πατήσει στις λιωμένες λαμαρίνες προκειμένου να βοηθήσει μία κοπέλα που ζητούσε βοήθεια.
«Όταν είδα κάτω από τα συντρίμμια μία κοπέλα που ήταν εγκλωβισμένη όπως είχε γυρίσει ανάποδα το βαγόνι, άνοιξα τον φακό και είδα το χεράκι της. Μου είπε: «Σε παρακαλώ μην φύγεις, σώσε με, βγάλε με!». Της κράτησα το χέρι μέχρι να έρθουν διασώστες. Η φλόγα πλησίαζε από τα 40 μέτρα τόσο γρήγορα, μέχρι που έφτασε στα δύο μέτρα μπροστά μας. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Ήρθαν άνθρωποι της ΕΜΑΚ και σώθηκε το κορίτσι, την βγάλαμε. Την έλεγαν Κατερίνα, πήραμε τηλέφωνο τον μπαμπά της και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο», τόνισε χαρακτηριστικά.
«Εμφανίστηκε σαν άγιος»
Ο κ. Γιώργος είναι ξυλουργός στο Άγιο Όρος. Εκείνο το βράδυ συνάντησε τον Άγγελο και μαζί κατάφεραν να σώσουν ανθρώπους μέσα από τα συντρίμμια. Συνεργάστηκαν και οι δύο, σαν ένα.
«Υπήρχαν κι άλλοι οι οποίοι ψάχνανε εκείνη την ώρα, ένας από αυτούς είναι ο κύριος Γιώργος, ο οποίος ήταν πραγματικά σαν Άγιος εμένα μου εμφανίστηκε εκείνη τη βραδιά, δεν μπορώ να το εξηγήσω», είπε ο Άγγελος Τσιαμούρας.
«Του λέω: «Μικρέ, Άγγελε, σήκω φύγε όπως είσαι, ο πιο μικρός της παρέας είσαι». Νόμιζα ότι έχει βγει έξω από τις γραμμές του το τρένο γιατί έγινε ένα απότομο τράβηγμα προς τα αριστερά, ούτε έκρηξη είδα. Δεν ξέραμε τι έχει συμβεί», δήλωσε ο κος Γιώργος.
«Ο κύριος Γιώργος ήταν αυτός ας πούμε που ανέβηκε πρώτος στο βαγόνι 3, πάτησε στα συντρίμμια για να μου δείξει πού να πατήσω και να μην κοπώ, δηλαδή θυσίασε τα δικά του χέρια ώστε να κοπεί αυτός και μετά να ανέβω εγώ να δούμε τι θα δούμε», συμπλήρωσε από την πλευρά του ο Άγγελος.
«Στην αρχή βλέπουμε τις φωτιές, οι φωτιές ήταν 40-50 μέτρα μακριά. Ανεβαίνω πάνω εγώ, λέω στον Άγγελο: «Εκεί θα πατήσεις, από εδώ, από εκεί». Μετά φέγγω λίγο με τον φακό να δω τι γίνεται και βγαίνει καπνός από μέσα. “Ελάτε”, λέει, “βοηθήστε με να βγάλουμε μία ηλικιωμένη”», είπε ο κος Γιώργος. Ο 43χρονος έγινε για λίγη ώρα ο καθοδηγητής αυτού του παιδιού. Μαζί, βίωσαν τον απόλυτο εφιάλτη και τον μετέτρεψαν σε ελπίδα για ζωή.
«Έρχεται ένας πιτσιρικάς άλλος λέει: «Σε παρακαλώ την κοπέλα μου βγάλε, έχει σπάσει τον σβέρκο της». Αυτή μάλλον πρέπει να ήταν η Ιφιγένεια…», συμπλήρωσε ο κ. Γιώργος.
Ο κύριος Γιώργος από το Άγιο Όρος δεν έκανε πίσω ούτε λεπτό. Μέχρι να φτάσουν οι άνθρωποι της ΕΜΑΚ, έκανε τα αδύνατα δυνατά για να βγάλει τραυματισμένους ανθρώπους μέσα από τα συντρίμμια, πάντα με τον μικρό Άγγελο πλάι του.
«Μπαίνω μετά μέσα στο βαγόνι, ανοίγω τον φακό, βλέπω γύρω στους τέσσερις με πέντε ανθρώπους που ήταν ήδη νεκροί. Τρία άτομα ήταν εγκλωβισμένα, λέω στον άνθρωπο που βρήκα: «Είστε τρία άτομα εδώ πέρα», «Όχι δεν είμαστε τρία άτομα», λέει, «είμαστε δύο άτομα, η κοπέλα είναι νεκρή». Κατεβάζουμε μία γιαγιά κάτω και λέει: “Είναι και η εγγονή μου εκεί πέρα με την κόρη μου, έξι μηνών”». Εικόνες που ζωντανεύουν ξανά και ξανά μπροστά στα μάτια τους. Οι δυο τους, επικοινωνούν μέχρι σήμερα, αρκετές μέρες μετά από το φονικό δυστύχημα.
«Νιώθω πως με έστειλε ο Θεός εκεί. Κρατούσα ένα κομποσκοίνι, έλεγα από μέσα μου προσευχές και βρήκα τη δύναμη να σώσω όσους περισσότερους μπορούσα. Ήμουν στο σημείο μέχρι που άρχισαν να φεύγουν σάκοι με σορούς», είπε ο κ. Γιώργος. Ο ξυλουργός από το Άγιο Όρος έσωσε όσους τραυματίες ήταν ανθρωπίνως δυνατό. Η σκέψη του, σε εκείνους που τελικά δεν τα κατάφεραν…
0 Σχόλια