Ὅταν πρόκειται νὰ κοινωνήσετε χρειάζεται προετοιμασία. Πρῶτο καὶ βασικὸ εἶναι ἡ ἐξομολόγηση. Ὅ,τι σᾶς βαραίνει τὴν ψυχή σας, δηλαδὴ ποῦ φταίξατε, νὰ τὸ πεῖτε στὸν πνευματικό σας πατέρα καὶ πάντα νὰ ἐξομολογεῖστε στὸν ἴδιο πνευματικό, ὄχι κάθε φορὰ νὰ ἀλλάζετε πνευματικό.
Γιατὶ ὅπως πᾶμε σ᾿ ἕνα καλὸ γιατρὸ καὶ γιὰ πρώτη φορὰ μᾶς ρωτάει πῶς λέγεσαι καὶ μᾶς κάνει κάρτα καὶ ὅταν ξαναπᾶμε δὲν τὰ λέμε ἀπὸ τὴν ἀρχή, ἀλλὰ παίρνει ὁ γιατρὸς τὴν κάρτα μας καὶ μὲ λίγα λόγια ποὺ θὰ μᾶς ρωτήσει, μᾶς δίνει τὰ φάρμακα ποὺ πρέπει νὰ πάρουμε, ἔτσι καὶ ὁ πνευματικός μας πρέπει νὰ ξέρει πῶς βαδίζουμε στὴν ζωή μας καὶ ἀφοῦ ἐξομολογηθοῦμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς, χωρὶς νὰ κρύψουμε καὶ τὸ ἐλάχιστο ἁμάρτημά μας, πλένουμε τὴν ψυχή μας, ὅπως, ὅταν πρόκειται νὰ πάρουμε τὴν Ἁγία Κοινωνία.
Καθαρίζουμε τὸ σπίτι μας, πλένουμε ὅλα μας τὰ ροῦχα καὶ τὰ πάντα καθαρίζουμε, γιατὶ θὰ πάρουμε τὸν Χριστὸ μέσα μας. Βασικότερο εἶναι νὰ καθαρίσουμε πρῶτα τὴν ψυχή μας καὶ ὁ καθαρισμὸς τῆς ψυχῆς γίνεται μὲ τὴν ἐξομολόγηση.
Ἀφοῦ ἐξομολογηθοῦμε, θὰ φροντίσουμε νὰ κάνουμε ἕναν ἔλεγχο μὲ προσοχὴ στὸν ἑαυτό μας μὴ τυχὸν φταίξαμε σὲ κάποιον, ἂν ἡ συνείδησή μας μᾶς ἐλέγχει, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ πλησιάσουμε αὐτὸν ποὺ πικράναμε καὶ νὰ τοῦ ζητήσουμε μὲ μεγάλη ταπείνωση νὰ μᾶς συγχωρήσει.
Κι ἂν ἀκόμη κάποιος μᾶς πίκρανε πολύ, αὐτὸν θὰ τὸν πλησιάσουμε καὶ θὰ τοῦ δώσουμε τὸ χέρι μὲ ἀγάπη Χριστοῦ. Γιατὶ δὲν πρέπει νὰ ζητήσουμε συγχώρηση μόνο ἀπ᾿ αὐτὸν ποὺ πικράναμε, ἀλλὰ καὶ ἀπ᾿ αὐτὸν ποὺ μᾶς πίκρανε, νὰ τοῦ δώσουμε τὸ χέρι μὲ πραγματικὴ ἀγάπη, χωρὶς ἐγωϊσμό, ἀλλὰ μὲ ταπείνωση καὶ νὰ τοῦ ποῦμε, «ἔλα, ἀδελφέ, κάποτε ψυχρανθήκαμε», χωρὶς βέβαια νὰ ρίξουμε ὅλο τὸ βάρος σ᾿ ἐκεῖνον, γιατὶ ἂν τοῦ ποῦμε ὅτι ἔφταιξε ἐκεῖνος δὲν ἔχει καμμιὰ σημασία, ἐνῶ ἂν ποῦμε ὅτι φταίξαμε καὶ οἱ δυό, δὲν θὰ γίνει σκανδαλισμός, δὲν θὰ πειραχτεῖ, ὅταν τοῦ ποῦμε ὅτι «κάποτε, ἀδελφέ, ψυχρανθήκαμε, ἀλλὰ ἂς δώσουμε τὰ χέρια μας, γιατὶ ἐγὼ θὰ κοινωνήσω».
Ἐὰν δὲν δεχτεῖ, ἐμεῖς δὲν πρέπει νὰ θυμώσουμε, ἀλλά, ὅταν πᾶμε σπίτι, νὰ προσευχηθοῦμε καὶ νὰ παρακαλέσουμε τὸν Θεὸ νὰ τὸν συγχωρήσει. Τότε μόνο θὰ συγχωρηθοῦμε κι ἐμεῖς.
Ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο τῶν Γ.Κ.Χατζοπούλου – Ι.Σ.Διαμαντοπούλου, «Ἡ ζωή καί τό ἔργο τοῦ Ὁσίου Πατρός ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ», Δράμα 1982.
0 Σχόλια