Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Ζούμε σε μια εποχή εξαιρετικά σημαντική… δεν είμαι προφήτης, αλλά η προσευχή μου μου λέει πως η ανθρωπότητα ζει μέσα σε μια τραγική ένταση, που ξεπερνά τις δυνατότητες του οποιουδήποτε αρχηγού κράτους.
Έτσι, αν η καταστροφή από έναν πυρηνικό πόλεμο δεν έρθει στο άμεσο κοντινό μέλλον, θα υπάρξει αναπόφευκτη αναγέννηση του Χριστιανισμού…
Όπως ο Χριστός είπε ότι κατά την Πρόνοια του Δημιουργού και Πατέρα μας και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι μετρημένες, είναι προφανές ότι με την ίδια Πρόνοια επίσης η Ρωσία διαφυλάχθηκε κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου των εβδομήντα χρόνων…. Οι σφαγές των χριστιανών παραχωρήθηκαν από την Πρόνοια του Θεού… Έτσι δόθηκε στην εποχή μας ένα εξαιρετικά μεγαλειώδες προνόμιο: το προνόμιο όχι μόνο να πιστεύουμε στον Θεό, αλλά και να πάσχουμε μαζί με Αυτόν. Με άλλα λόγια, τα γεγονότα αυτά, που μας φαίνονται τρομερά και που προκάλεσαν σε μας προσευχή με κλάμα γι’ αυτούς και για όλη την ανθρωπότητα, επέτρεψαν τη συγκομιδή χιλιάδων και χιλιάδων μεγάλων αγίων…
Τις ημέρες αυτές βρίσκονται μαζί μας δύο αντιπρόσωποι της Εκκλησίας του Λιβάνου: Ο π. Ισαάμ και η γερόντισσα Μαριάμ… Θα προσευχόμαστε… για την Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας τους: είθε να τιμηθεί, όπως έγινε με την Εκκλησία στη Ρωσία, διότι και αυτή επίσης διώχθηκε, επτώχευσε, συνετρίβη.
…Αυτό που φαίνεται να είναι κατάρα είναι κατά βάθος πρόσκληση που μας έγινε από τον ουράνιο Πατέρα να μας κάνει αδελφούς του Χριστού, με το να υπομείνουμε και εμείς επίσης τον θάνατο που Αυτός υπέμεινε πάνω στο σταυρό…
Τώρα θα παρακαλούσαμε τον πατέρα Ισαάμ να μας πει λίγα λόγια.
Ο π. Ισαάμ: …Η κόλαση έχει ανοίξει για τα καλά μπροστά σε αυτό τον κόσμο, στον κόσμο μας, και προσπαθεί να καταπιεί πολύ γρήγορα και με αφύσικο τρόπο όλους όσοι ανήκουν στο Χριστό, όσοι ανήκουν στην αλήθεια, όλα τα πρόβατα σύρονται καθημερινώς στη σφαγή. Ναι, συνηθίσαμε σε ένα είδος σταυρού, στον Σταυρό, τον σταυρό μας. Πεθαίνουμε κάθε μέρα και αποδεχόμαστε κάθε μέρα να πεθάνουμε. Βλέπουμε τον θάνατο κάθε μέρα με τα μάτια μας χωρίς να υπάρχει γι αυτό κανένας απολύτως λόγος. Πράγματι, κανένας δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στον Λίβανο. Κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει τί γίνεται εκεί. Και αν δεν δούμε αυτό το γεγονός στο φως του Ευαγγελίου, στο Φως του Κυρίου μας, δεν θα καταλάβουμε ποτέ τίποτα. Και σε όλους αυτούς που έρχονται να μας ζητήσουν μια εξήγηση ή που θα ήθελαν να ξέρουν αν θα ήταν καλύτερα να μείνουν εκεί που βρίσκονται ή να φύγουν, η απάντησή μας είναι η ακόλουθη:” Αν προβλέπετε στον Χριστό, πρέπει να μείνετε. Δεν μπορείτε να κατεβείτε από τον σταυρό μόνοι σας. Πρέπει να σας δοθεί να κατεβείτε. Αν όμως ο Σταύρος του Χριστού δεν σας λέει κάτι, φύγετε… Και αυτοί που μένουν πέρασαν σαν από ένα είδος αναγκαστικής ασκήσεως από το χέρι του Θεού, διότι ο πόθος του Θεού γι’ αυτό τον κόσμο είναι να γίνει ο κόσμος ένας κόσμος αγίων.
(Οικοδομώντας το ναό του Θεού μέσα μας, τομ.Ά’, ομιλία 37)
πηγή: iconandlight
0 Σχόλια