Η Γερόντισσα απευθυνόμενη στις φροντίστριες της, την επομένη της εορτής της ανακομιδης των Τιμίων Λειψάνων του πρωτομαρτυρος αγίου Στεφάνου.
Γερόντισσα: “Έζησα το μαρτύριο του πρωτομαρτυρος αγίου Στεφάνου! Τον αγαπώ πολύ. Τον προσκυνώ και του φωνάζω:” Στεφανιο μου, Στεφάνακι μου… Δώσε μου λίγη από την αγάπη σου στον Χριστό “. Φορούσε γαλάζιο ανοιχτό χιτώνα σαν αντερι δικό σας. Οι πέτρες βροχή… Γεμάτος πληγές. Θηρία οι κακούργοι. Όλα τα δαιμόνια είχαν μπει μέσα τους. Κοίταζε ατάραχος τον ουρανό. Ο Σαούλ κρατούσε τα ρούχα των φονιάδων. Αλλά κρατούσε και άλλα… είχε τα πόδια του σ’ ένα βράχο. Είδα και το μαρτύριο των αγίων Δέκα (των εν Γορτυνη 23 Δεκεμβρίου). Πέρασαν με χαρά από το σπαθί. Παλληκάρι ο πρώτος αλλά πιο παλληκάρι ο τελευταίος που έζησε τον αποκεφαλισμό όλων των άλλων και δεν δίστασε “.Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης, σελ. 128, εκδ. Θεομόρφου.
*****
Κάθε πρωὶ ἔπρεπε νὰ περιμένω τη Γερόντισσα Γαλακτία νὰ περάσει μὲ πολὺ εὐλάβεια ἀπὸ ὅλες τὶς εἰκόνες. Προσκυνοῦσε καὶ κουβέντιαζε στοὺς Ἁγίους.
Μετὰ ἔπαιρνε ἕνα δίφυλλο εἰκόνισμα καὶ περνοῦσε τὸ ΠΙ ποὺ κρατοῦσε ἀπὸ πάνω μέχρι κάτω γιὰ νὰ μὴν τὸ ἀκουμπᾶνε οἱ δαίμονες. Τοὺς ἔβλεπε ποὺ τὴν πείραζαν καὶ ἤθελαν νὰ τὴν ρίξουν. Σταύρωνε τὸ κρεβάτι της μὲ τὸ σταυρὸ τοῦ παπποῦ της καὶ ὅλα τὰ βασικὰ σημεῖα τοῦ σπιτιοῦ.
Ἀκουμποῦσε τὸ κεφάλι πάνω στὸ τραπέζι τοῦ μεσαίου δωματίου καὶ ἄκουε μὲ πολλὰ δάκρυα τὸν “ἀπόστολο” καὶ τὸ “Εὐαγγέλιο” ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ραδιόφωνο.
Εἰδικὰ ὅταν ἔλεγε γιὰ τὸν πρωτομάρτυρα Στέφανο ξεσποῦσε σὲ λυγμούς:
«Στεφανιό μου, Στεφανιό μου, Στεφανιό μου».
Εἶχε δεῖ ζωντανὰ πολλὰ ἀπὸ τὰ ἐκκλησιαστικὰ γεγονότα. Τὴν συγκλόνιζε ὁ λιθοβολισμὸς τοῦ Στεφάνου καὶ μᾶς περιέγραφε μὲ κλάματα κάθε λεπτομέρεια…
κ. Ριρίκα Χρονάκη,
Από το βιβλίο: Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης, σελ. 225-226, εκδ. Θεομόρφου
0 Σχόλια