«Ή καθρέφτης είναι κανείς ή καπάκι από κονσερβοκούτι, αν δεν πέσουν οι ακτίνες του ήλιου επάνω του, δεν γυαλίζει. Οι Άγιοι έλαμψαν με τις ακτίνες της Χάριτος του Θεού, όπως τα αστέρια παίρνουν φως από τον ήλιο».
Εάν μπορής, να διαβάζης κάθε μέρα το Συναξάρι του Αγίου που γιορτάζει, για να συνδέεσαι με όλους τους Αγίους.
Η
μελέτη του βίου του Αγίου της ημέρας, και γενικά των Συναξαρίων, πολύ
βοηθάει, γιατί θερμαίνεται η ψυχή και παρακινείται να μιμηθή τους
Αγίους. Αφήνει τότε ο άνθρωπος στην άκρη κάθε είδος κακομοιριάς και
προχωρεί με λεβεντιά. Τα Συναξάρια βοηθούν στην ανδρεία την ψυχική,
ακόμη και στο μαρτύριο.
Όταν σκεπτόμαστε τους Αγίους, μας σκέπτονται και οι Άγιοι και μας βοηθούν. Έτσι πιάνει κανείς φιλία με τους Αγίους, που είναι η πιό σίγουρη φιλία.
Κάθε
μέρα έχουμε τόσους Αγίους πού εορτάζουν! Είναι ζωντανή η παρουσία των
Αγίων, Καί όταν ακόμη εμείς δέν τους βρίσκουμε, εκείνοι μας βρίσκουν!
Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων· να βοηθούν
και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους από τους ορατούς
και αοράτους πειρασμούς. Δική μας δουλειά είναι, όσο μπορούμε,
να ζούμε πνευματικά, να μη στενοχωρούμε τον Χριστό, να ανάβουμε το
καντηλάκι στους Αγίους και να τους παρακαλούμε να μας βοηθούν. Σε αυτήν
την ζωή έχουμε ανάγκη βοηθείας, για να μπορέσουμε να πάμε κοντά στον
Χριστό. Στην άλλη ζωή, εάν ο Θεός μας αξιώση και πάμε κοντά Του, ούτε
και τους Αγίους θα «κουράζουμε», αλλά ούτε και θα υπάρχη λόγος να τους
παρακαλούμε να μας βοηθήσουν.
‘Καλοί άνθρωποι υπάρχουν παντού. Όμως, Αγίους δεν έχει πουθενά αλλού, παρά μόνο στην Ορθοδοξία μας”.
«Η Παναγία και οι άγιοί μας σκανδαλωδώς μας βοηθάνε! Ποια χώρα έχει τους αγίους που έχουμε εμείς – η Αλάσκα»; “…Η Ελλάδα δεν παράγει αυτοκίνητα, αλλά ακόμα βγάζει Αγίους… εδώ βρίσκεται η αξία της, στη ζωντανή Ορθόδοξη παράδοσή της, που ακόμα και σήμερα βγάζει ΑΓΙΟΥΣ… ότι πολυτιμότερο δηλαδή”.
Πολλοί άγνωστοι Άγιοι βοηθούν και χωρίς να τους γνωρίζουμε. Αυτοί για μένα είναι μεγαλύτεροι Άγιοι. Δεν έχουν καμμιά δόξα από τους ανθρώπους, αλλά μόνον από τον Θεό. Από μεγάλη ταπεινοφροσύνη παρακάλεσαν τον Θεό επίμονα – έτσι μου λέει ο λογισμός – να μείνουν άγνωστοι, για να μην τιμηθούν από τους ανθρώπους, αλλά να συνεχίζουν να τους βοηθούν με τον ίδιο τρόπο, «εν τω κρυπτώ». Αυτούς τους αγνώστους Αγίους, πρέπει να τους έχουμε σε μεγάλη ευλάβεια και να τους χρεωστούμε πολλή ευγνωμοσύνη, γιατί μας βοηθούν σιωπηλά με τις πρεσβείες τους και με το σιωπηλό τους παράδειγμα, την αφάνειά τους.
Κάποτε ήθελα να γράψω για έναν Πατέρα στο Άγιον Όρος, που είχε κοιμηθή. Είχα φέρει στον νού μου όλα τα περιστατικά της ζωής του, που γνώριζα, κι ένα βράδυ κάθησα να τα γράψω. Άναψα το κερί, πήρα το μολύβι και το τετράδιο, αλλά δεν θυμόμουν τίποτε· ούτε και το όνομά του, ενώ τον ζούσα πολύ έντονα τις ημέρες εκείνες. Έφερα στον νού μου όλο το Άγιον Όρος με την σειρά· τα Μοναστήρια, τις Σκήτες, τα Καλύβια, από όπου είχα περάσει. Το πήρα και από την ανατολική πλευρά, μήπως θυμηθώ κάτι· τίποτε. Το πήρα και από την δυτική· τίποτε. Πήρα την χρονολογία από τότε που πήγα στο Άγιον Όρος και σκέφθηκα με ποιούς Πατέρες συναναστράφηκα· τελικά, τίποτε δεν μπόρεσα να θυμηθώ. Φαίνεται, ο Πατέρας δεν θέλησε να φανερωθή και ο Θεός έκανε το θαύμα του. Μέχρι στιγμής το μόνον που θυμάμαι είναι ότι ο βίος του με είχε εντυπωσιάσει πιο πολύ από τον βίο όλων των άλλων Αγιορειτών Πατέρων για τους οποίους έγραψα. Από αυτό κατάλαβα και ότι, αν ο Θεός δεν θέλη, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνη τίποτε. Και λίγο πάλι αν φυσήξη ο Θεός, γίνεται ο άνθρωπος φιλόσοφος.
Το αν θα κάνη ένας Άγιος θαύματα ή όχι, αυτό είναι θέμα του Θεού. Τα πολλά όμως θαύματα των Αγίων μένουν άγνωστα…. Ο Χριστός είπε: «Θα σάς δώσω δύναμη να κάνετε θαύματα περισσότερα και μεγαλύτερα από όσα έκανα εγώ». Αυτός ο λόγος του Χριστού δείχνει και την ταπείνωσή Του και τον πλούτο της Χάριτος που μας δίνει. Είναι συγκινητική η ταπείνωση του Χριστού· έδωσε στους Αγίους την Χάρη και την δύναμη να ανασταίνουν ακόμη και νεκρούς, όπως Εκείνος. …. Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα να γίνουμε άγιοι, να κάνουμε θαύματα, όπως έκανε και Εκείνος.
…Μια που δεν προσφέραμε τίποτα το δικό μας στον Χριστό, τουλάχιστον να μην Τον πικραίνουμε, αλλά να Του προσφέρουμε την ευγνωμοσύνη μας και με πολλή ευλάβεια να εορτάζουμε τα Άγια Του Πάθη. Επίσης και τους Αγίους μας, που έχυσαν είτε αίμα είτε ιδρώτες και δάκρυα για την αγάπη του Χριστού, να τους εορτάζουμε με ευλάβεια, για να βοηθιώμαστε οι ίδιοι και, όταν ακούμε το Συναξάρι τους: τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου…, να στεκώμαστε όρθιοι με ευλάβεια, όπως και οι Στρατιώτες στέκονται προσοχή, όταν διαβάζωνται τα ονόματα των ηρωϊκώς πεσόντων συναδέλφων τους.
Όταν η ψυχή ζη τον Άγιο, ζητά με ευλάβεια και με πίστη την βοήθειά του… Πώς σας οικονομούν οι Άγιοι! Από πόσα βραχυκυκλώματα σας γλυτώνουν!
Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε δίπλα μας, εκτός από ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν πνευματικά, και τον ίδιο τον Χριστό που μας βοηθάει, την Παναγία, τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ και τους Αγίους Πάντες. Θάρρος λοιπόν! Ο Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναμος ,και θα δώση την θεϊκή Του δύναμη, να συντρίψουμε τα κέρατα του πονηρού. Μας παρακολουθεί συνέχεια αοράτως και θα μας ενισχύη, όταν εμείς έχουμε την αγαθή προαίρεση και κάνουμε τον κατά δύναμιν αγώνα μας.
πηγή: iconandlight
0 Σχόλια