Τέσσερις είναι οι γενικοί τρόποι εγκατάλειψης από τον Θεό.
Πρώτη είναι η εγκατάλειψη κατ’ οικονομίαν, όπως συνέβη στην περίπτωση του Κυρίου (Ματθ. 27:46), ώστε με τη νομιζόμενη εγκατάλειψη να σωθούν οι άνθρωποι, οι οποίοι ήταν εγκαταλειμμένοι.
Έπειτα, αυτή που έχει σκοπό τη δοκιμασία, όπως συνέβη στον Ιώβ (Ιώβ 40:8) και τον Ιωσήφ (Γεν. 39:7-20), για να αναδειχτούν υποδείγματα, ο ένας της ανδρείας και ο άλλος της σωφροσύνης.
Κατόπιν, αυτή που γίνεται ως πατρική παιδαγωγία, όπως συνέβη στον απόστολο Παύλο (Β’ Κορ. 12:7), για να ταπεινοφρονεί και έτσι να φυλάξει την υπερβολικά μεγάλη χάρη που έλαβε.
Και τέλος, η εγκατάλειψη που οφείλεται σε αποστροφή του Θεού, όπως έγινε με τους Ιουδαίους, ώστε με την τιμωρία να λυγίσουν και να μετανοήσουν.
Όλοι όμως οι τρόποι αποβλέπουν στη σωτηρία και είναι γεμάτοι από τη θεϊκή αγαθότητα και φιλανθρωπία.
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, σελ. 131, 177, 360· τόμος Γ’, σελ. 68· τόμος Δ’, σελ. 281. Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη
πηγή: alopsis.gr
0 Σχόλια