Μετὰ τὸ σταύρωμα τῆς γιαγιᾶς, σηκώθηκε ὑγιής! Ἦρθε κυριολεκτικὰ «αἰρόμενος ὑπὸ τεσσάρων» καὶ ἔφυγε παλληκαράκι ζωντανό!
Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΝΙΚΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΡΙΖΙΑ
Τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων, 6 Ἰανουαρίου 2022, ἔφυγε ὥριμος στὴν ἡλικία ἀλλὰ καὶ στὴν πνευματικὴ κατάσταση ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος Στιβακτάκης ἀπὸ τὰ Βορίζια, ἢ ἀλλιῶς ὁ Νικολῆς τοῦ Ἀναγνώστη, ὅπως ἦταν γνωστὸς στὸ χωριό του. Ἦταν συνταξιοῦχος τραυματιοφορέας τοῦ ΠΑΓΝΗ Ἡρακλείου. Πατέρας τοῦ φίλου καὶ πνευματικοῦ ἀδελφοῦ Θεοχάρη Στιβακτάκη ὑπαλλήλου ΕΚΑΒ Ἡρακλείου.
Ὁ κὺρ Νίκος ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Εὐλογημένος ἄνθρωπος. Σεμνός, τίμιος, πιστός, ἄνθρωπος ἀρετῆς. Ὁ γιὸς του ὁ Θεοχάρης, ξέρουμε ὅλοι μας ὅτι ἦταν ἀπὸ τὰ πιὸ ἀγαπημένα παιδιὰ τῆς Γερόντισσας. Ὁ Θεοχάρης, ὅπως ὅλα τὰ πνευματικὰ παιδιὰ τοῦ π. Ἀντωνίου, ζήσαμε καὶ εἴδαμε πολλὰ κοντά της. Δὲν χειραγωγηθήκαμε ἀλλὰ μᾶς μύησε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς σὲ μία πραγματικότητα ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν δική Του παρουσία καὶ δύναμη! Στὸ πρόσωπο τῆς Γερόντισσάς μας.
Ὁ κὺρ Νίκος τὴν σεβόταν πολὺ ἀλλὰ ἀρχικὰ θεωροῦσε ὑπερβολὲς ὅσα μάθαινε. Κυρίως ἀπὸ τὰ δύο παιδιά του, (εἶχε πέντε ἐξαιρετικὰ παιδιὰ) τὸν Θεοχάρη καὶ τὴν Μαρία. «Πολλὰ τὰ λέτε» ἔλεγε. «Εἶναι μία ἀγωνιζόμενη γριούλα σὰν πολλὲς ἄλλες». Ἀρρώστησε, ὅμως, βαριὰ ἀπὸ καρκίνο. Τὸ PSA τοῦ προστάτη ποὺ ἔχει ἀνώτατη φυσιολογικὴ τιμὴ τὸ 6, ἀνέβηκε λόγω καρκίνου στὸ 18! Οἱ ἐκτεταμένες μεταστάσεις στὰ ὀστᾶ, κυρίως στὴν σπονδυλικὴ στήλη ἔφεραν ἀκινησία καὶ φρικτοὺς πόνους. Μάταια προσπαθοῦσε μὲ παυσίπονες ἐνέσεις, ἡ νοσηλεύτρια κόρη του Μαρία, νὰ τοῦ ἐξασφαλίσει λίγη ἀνακούφιση, γιὰ νὰ ἀλλάζει ἔστω πλευρὸ στὸ κρεβάτι….
Πάνω στὴν κορύφωση τῆς δυσκολίας, δέχθηκε τὴν πρόταση τοῦ Θεοχάρη γιὰ μεταφορά του στὴν κατάκοιτη πλέον Γερόντισσα. Ἡ μεταφορὰ πολὺ δύσκολη. Ὁ Θεοχάρης νόμισε ὅτι θὰ τοὺς ἔμενε στὸ δρόμο. Ὅταν τὸν εἶδε ἡ γιαγιά μας, ποὺ δὲν θυμόταν πιὰ ἀπολύτως κανένα πλὴν τῆς Ριρίκας καὶ τοῦ π. Ἀντωνίου, τὸν καλωσόρισε μὲ τὸ ὄνομά του! Τοῦ εἶπε ξεκάθαρα γιὰ τὴν ἀσθένειά του καὶ πὼς ὁ Σταυρὸς θὰ τοῦ ἔφθιαχνε τὴ ραχοκοκαλιά, ὅπως χαρακτηριστικά τοῦ εἶπε. Ὁ μακαρίτης ὁ κὺρ Νίκος ἔμεινε ἄφωνος. Κοίταξε τὸν Θεοχάρη καὶ φώναξε μὲ νόημα: «Παραδέχτηκα! Παραδέχτηκα!». Μετὰ τὸ σταύρωμα τῆς γιαγιᾶς, σηκώθηκε ὑγιής! Ἦρθε κυριολεκτικὰ «αἰρόμενος ὑπὸ τεσσάρων» καὶ ἔφυγε παλληκαράκι ζωντανό! Μετὰ ἀπὸ δύο ἡμέρες τὸ PSA ἦταν πολὺ -πολὺ πιὸ κάτω ἀπὸ τὶς φυσιολογικὲς τιμές!
Τὸ ἑπόμενο ἔτος παρουσίασε καινούργιο ὄγκο στὸ κεφάλι. Πάλι τὸν ἔφεραν ἀρκετὰ δυσκολεμένο. Κόντεψε καὶ πάλι νὰ μείνει στὸ δρόμο… Ὅταν τὸν εἶδε ἡ Γερόντισσα, χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἐνημέρωση ποὺ ἦταν ἄλλωστε καὶ ἀδύνατη,
ἐντόπισε μόνη της τὸ πρόβλημα καὶ ἄρχισε, κρατώντας τὸν Τίμιο Σταυρό, νὰ τραβάει κάτι ἀπὸ τὸ κεφάλι του. Τὸ ἔκανε αὐτὸ ἀρκετὴ ὥρα. Ἔλεγε: «Βοήθα κι ἐσὺ Ριρίκα νὰ τὸν ἀπαλλάξουμε». Τραβοῦσε ἐλαφρὰ καὶ ἡ Ριρίκα ὅπως ἔκανε ἐκείνη. Πάλι σηκώθηκε ὑγιέστατος!
Πῆγαν ἔπειτα στὸ σπίτι τοῦ φίλου μας τοῦ Γιώργη Κακουλάκη στὸν Ἀμπελοῦζο καὶ ἦταν εὐδιάθετος, ζωντανὸς καὶ μὲ πολλὴ ὄρεξη γιὰ φαγητό. Ἔλεγε γελώντας ὁ Θεοχάρης: «Τὸν ἔφερα λείψανο καὶ μετὰ τὴν ἐπέμβαση τῆς γιαγιᾶς, ἔφαγε περισσότερο ἀπ’ ὅλους μας».
Τὸ μεσημέρι, ὅμως, τῶν Θεοφανείων, ὁ κὺρ Νίκος τοῦ Ἀναγνώστη, ὁ Ἀναγνωστονικολής, ὁ εὐλαβὴς καὶ ἐνάρετος, ἐκοιμήθη τὸν ὕπνο τοῦ δικαίου ἀγωνιστοῦ. Ἔφυγε ἀπυρόβλητος ἀπὸ τὸν καρκίνο, ταλαιπωρημένος μόνο ἀπὸ τὸ γῆρας. Ἔπαθε ἀνακοπή, τὴν ὥρα τοῦ γεύματος! Προετοιμαζόταν ἥσυχα καὶ ἐντατικά, μὲ προσευχὴ καὶ Θεία Κοινωνία πολὺ καιρό. Ἄλλωστε τοῦ εἶχε πεῖ ἡ γιαγιά: «Πῆρες παράταση»! Συχνὰ ἔλεγε ἐκεῖνος: «Ἡ παράταση μᾶλλον τελειώνει».
Τὸ λαδάκι ἀπὸ τὸ καντήλι της, τὸν ἔκανε νὰ ἀφήσει τὸ ΠΙ ποὺ χρησιμοποιοῦσε τελευταία μέσα στὸ σπίτι γιὰ λόγους ὀστεοαρθρίτιδας. Ἔκοβε βόλτες μόνος του μὲ τὰ χέρια πίσω στὴν πλάτη. Τὴν ἡμέρα τῶν Θεοφανείων ἑτοιμάσθηκε γιὰ τὴν Θεία Λειτουργία. Θεωροῦσε ἀδιανόητο τέτοια μέρα νὰ μείνει στὸ σπίτι. Ἡ κόρη του ἡ Ζαχαρένια τὸν ἀπέτρεψε λόγω τοῦ ψύχους. Περίμενε τὸν Μεγάλο Ἁγιασμὸ καὶ ἀφοῦ ἤπιε, μετὰ ἀπὸ λίγο, εἰρηνικὰ ἀναχώρησε γιὰ τὴν οὐράνια πατρίδα! Τὸ λείψανό του ἦταν μακάριο, εἰρηνικό, ἀνέδιδε Χάρη, μακαριότητα. Σίγουρα καὶ πάλι, τὴν στιγμὴ ἐκείνη, θὰ ἐπιστατοῦσε ἡ Γερόντισσά μας καὶ θὰ ἦταν ἡ συνοδὸς καὶ ἡ νυμφαγωγός του στὴν ποθεινὴ πατρίδα!
Αἰωνία ἡ μνήμη του καὶ θερμὰ συλλυπητήρια στὴν σεβάσμια σύζυγό του Ἀσπασία, στὰ παιδιά του καὶ εἰδικότερα τὸν ἀδελφό μας τὸ Θεοχάρη.
0 Σχόλια