Ἡ Παραβολή τοῦ Σπορέως (γιὰ παιδιά) Βίντεο



Ο ΚΑΛΟΣ ΣΠΟΡΕΑΣ
«Ὁ ὢν ἐκ τοῦ θεοῦ, τὰ ρήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει»

Μιὰ ὡραία εἰκόνα μᾶς παρουσιάζει ὁ Χριστὸς μὲ τὴν σημερινὴ παραβολή.
Μᾶς μεταφέρει στὸν κάμπο μὲ τὰ χωράφια του καὶ μὲ παραστατικότητα μᾶς μιλάει γιὰ ἕναν καλὸ γεωργό, ποὺ δὲν κράτησε τὸ σπόρο του φυλαγμένο μέσα στὶς ἀποθῆκες του, ἀλλὰ βγῆκε νὰ τὸν σπείρη στὰ χωράφια του.
Ὅπως τὸν ἔριχνε σκορπιστὰ ἀπὸ τὸ σακούλι του, ἄλλος σπόρος ἔπεσε στὸν πολυσύχναστο δρόμο καὶ καταπατήθηκε καὶ ἀσκέπαστος καθὼς ἦταν φαγώθηκε ἀπ’ τὰ πεινασμένα πουλιά.
Ἄλλος σπόρος ἔπεσε σὲ μέρος γεμάτο πέτρες, ποὺ λίγο μόνο χῶμα βρισκόταν ἀπὸ πάνω. Ὁ σπόρος τοῦτος φύτρωσε, μὰ οἱ ρίζες σταμάτησαν στὶς πέτρες καὶ δὲ μπόρεσαν νὰ πᾶνε πάρα μέσα.
Σιγὰ σιγὰ μαράθηκε τὸ πράσινο σταράκι. Ἄλλος σπόρος σ’ ἀγκάθια ἔπεσε καὶ φύτρωσε μαζί τους. Τ’ ἀγκάθια, σὰν πιὸ δυνατά, γρήγορα μεγάλωσαν κι ἐπνίξανε τὸ στάρι.
Ἔτσι ἔσβησε νωρὶς νωρίς, χωρὶς κὰν νὰ μπορέση νὰ ἀνεβῆ λίγο ψηλὰ τὸν ἥλιο νὰ χαρῆ.
Ἔπεσε ὅμως σπόρος καὶ σὲ χῶμα γόνιμο κι ἁπαλὸ κι ἀπὸ τὴν ἁπαλὴ τὴ γῆ πῆρε δύναμη, ζωή, μεγάλωσε καὶ μέστωσε κι ἔφερε πλούσιο καρπό.
Αὐτὴ εἶναι ἡ παραβολὴ ποὺ ὁ Χριστὸς εἶπε στὶς χιλιάδες τοῦ κόσμου, ποὺ εἶχε μαζευτῆ στὴν ἄκρη τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας.
Ἦταν στὶς ἀρχὲς ἀκόμη τοῦ δημόσιου βίου του κι οἱ μαθητές του δὲν ἔνιωσαν τὴ σημασία τῆς παραβολῆς, γι’ αὐτὸ ζήτησαν νὰ τοὺς τὴν ἐξηγήση.
Ὁ Χριστὸς ἀναγκάστηκε νὰ τοὺς πῆ, τί σημασία εἴχανε τὰ θεϊκὰ τὰ λόγια.
Ἐμεῖς δὲ θὰ προχωρήσωμε, γιὰ νὰ σᾶς ἐξηγήσωμε τί θέλει νὰ πῆ ἡ σημερινὴ παραβολή, γιατὶ μὲ τρόπο ἀριστοτεχνικὸ καὶ μὲ καθαρότητα μᾶς τὴν ἐξήγησε ὁ μεγάλος μας Διδάσκαλος, ὁ Χριστός.
Τοῦτο μόνο θέλομε νὰ σᾶς ποῦμε, πὼς λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι μόνο τὰ κηρύγματα ποὺ ἀκοῦτε τὶς Κυριακὲς καὶ τὶς ἄλλες γιορτὲς στὴν ἐκκλησία.
Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁλόκληρη ἡ ἁγία Γραφή, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοση ποὺ ἀπὸ στόμα σὲ στόμα, ἀπὸ τοὺς ἁγίους ἀκόμη Ἀποστόλους καὶ μαθητὲς τοῦ Κυρίου, μεταδόθηκε ὡς τὰ σήμερα.
Λόγια τοῦ Θεοῦ, εἶναι καὶ κάθε λέξη τῆς θείας λειτουργίας καὶ τῶν ἀκολουθιῶν τοῦ ὄρθρου καὶ τοῦ ἑσπερινου καὶ κάθε ἄλλης ἀκολουθίας καὶ θρησκευτικῆς τελετῆς.
Καὶ γιὰ νὰ προχωρήσωμε ἀκόμη πιὸ πολύ, λόγος τοῦ θεοῦ εἶναι καὶ ὅ,τι σᾶς λένε στὰ θρησκευτικά σας, μαθήματα, τόσο στὰ σχολεῖα ποὺ μαθαίνετε γράμματα, ὅσο καὶ στὰ κατηχητικά σας σχολεῖα.
Παιδιά μου,
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀκούγεται παντοῦ καὶ πάντοτε. Τὸ πρωί, τὸ μεσημέρι, τὸ βράδυ, σὲ κάθε περίσταση. Μὲ ἀγάπη μητρική, μὲ θεία ἀγάπη, ἡ Ἐκκλησία μας κάθε μέρα μᾶς φέρνει στὴν ἀγκαλιά Της.
Μᾶς διδάσκει, μᾶς ὁδηγεῖ μὲ τὸν πιὸ φιλόστοργο τρόπο στὴ σωτηρία μας καὶ στὴν αἰώνια ζωή. «Τὰ ρήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωὴ ἐστίν» (Ἰωάν. στ’ , 63). Ἔτσι μᾶς λέει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας.
Ἡ ᾽Εκκλησία μας ἔχει τοὺς ἱερεῖς της, ἔχει τοὺς κήρυκες τοῦ θείου λόγου, ἔχει ὅλα τὰ μέσα της στὴ διάθεσή μας. Ὅλη ἡ σκέψη της, ὅλος ὁ νοῦς της, ὅλη ἡ καρδιά της, τὰ πάντα, γιὰ μᾶς.
Τί ζητάει ἀπὸ μᾶς; Νὰ τὴν ἀκούσωμε σὰν καλὰ καὶ ὑπάκουα παιδιά. Μὲ προσοχή, μὲ πίστη, μὲ ἀγάπη ἀνάλογη τῆς μεγάλη της ἀγάπης, μὲ κατάνυξη, μ’ ἀπόφαση σταθερὴ νὰ γίνουν τὰ λόγια της δύναμη μέσα μας.
Ἀνοιχτὴ ἡ ψυχή μας νὰ δεχτῆ τὸ θεῖο λόγο, σὰν καρπερὴ γῆ, γιὰ νὰ φυτρώση μέσα μας, νὰ ριζώση, νὰ μεγαλώση, νὰ ἁπλώση τὰ κλωνάρια του καὶ νὰ δώση ὕστερα τοὺς νόστιμους καὶ γλυκόχυμους καρπούς του.
Πόσο μεγάλη ἡ προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τί εὐτελὲς καὶ τιποτένιο τὸ ἀντάλλαγμα ποὺ μᾶς ζητάει.
Καὶ σὰ σκεφτῆς, παιδί μου, πὼς αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει εἶναι πάλι γιὰ τὸ δικό μας καλό, θαυμάζεις τὸ ἐνδιαφέρον της, τὴν ἄμετρη καλοσύνη της καὶ τὴν ἄπειρη ἀγάπη της.
Τί καλὴ καὶ φιλόστοργη μητέρα εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας!
.
ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ
Ἀγαπητοί Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι φῶς καὶ ζωὴ στοὺς καλοὺς χριστιανούς. Αὐτὸς ἀναμόρφωσε τὶς κοινωνίες καὶ τὰ ἔθνη. Αὐτὸς ἀναγέννησε τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸς ἐδημιούργησε τοὺς ἥρωες τῆς ἀρετῆς καὶ τοὺς μάρτυρες τῆς ἀλήθειας. Εἶναι ἀνάγκη κι ἐμεῖς ν᾽ ἀκοῦμε τὸ θεῖο λόγο καὶ νὰ τὸν μελετᾶμε μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια.
«Ὁ ὢν ἐκ τοῦ θεοῦ, τὰ ρήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει». (Ἰωάν. Η’, 47)
.
(Πολυκάρπου Συνοδινοῦ. Λόγοι ἐπὶ τῶν Κυριακῶν Εὐαγγελίων).
.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ
ΤΕΛΗ ΠΕΚΛΑΡΗ
Ε’ & ΣΤʹ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ – 1976



Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια