Λίγα λόγια εἰσαγωγικά
Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς φιλόστοργη μητέρα, ἀγκαλιάζει ὁλόκληρη τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Συν-ὁδοιπορεύει μαζί του ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς γεννήσεώς του, ἕως τὴν κρίσιμη στιγμὴ τῆς ἐξόδου ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμο καὶ τῆς εἰσόδου του στὴν ὄντως ζωή.Οἱ σαράντα ἡμέρες ποὺ ἐπακολουθοῦν τὴν γέννα, εἶναι τόσο γιὰ τὸ παιδί, ὅσο καὶ γιὰ τὴν μητέρα του, μία ὄμορφη καὶ πολύπλευρη ἐμπειρία. Ἐκείνη εἶναι ψυχικὰ ἀνάστατη, σωματικὰ καταβεβλημένη.
Οἱ ἀνακατατάξεις μέσα της καὶ γύρω της εἶναι συγκλονιστικὲς καὶ ριζικές. Τὸ νεογνό, γνωρίζει τὸ φῶς καὶ συνάμα ἀποκτᾶ τὴν αἴσθηση τῆς ἐγγύτητας, τῆς ἀμεσότητας τῆς ἁφῆς.
Τὴν κατάσταση αὐτὴ καλεῖται νὰ περιθάλψει ἡ Ἐκκλησία μὲ ἀγάπη κατανόηση καὶ χαρά. Οἱ εὐχὲς ἀντιμετωπίζουν τὶς βαθύτερες ἀνάγκες τους. Δὲν βάζουν ἐνοχὲς ἢ ἐπιτίμια στὴν λεχώνα ἀλλὰ εἶναι μία δυνατὴ παράκληση μὲ περιεχόμενο εὐχαριστιριακὸ καὶ συγχωρητικό, μία ἠχηρὴ ὑπενθύμιση στὴν ἴδια καὶ τοὺς οἰκείους της , ὅτι ἡ ζωὴ ποὺ ἦλθε εἶναι καρπὸς θεανθρώπινος, προσπάθειάς μας, ἀλλὰ κυρίως θείας βουλήσεως .Ὁ καρπὸς τῆς γέννας εἶναι δῶρο Θεοῦ ποὺ μᾶς προσφέρεται ὡς συνδημιουργία συνεργασία Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου μὲ προοπτικὴ πέρα ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωή, ἔχοντας ὡς στόχο τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Στὸ Μικρὸ Εὐχολόγιο, ὑπάρχουν τρεῖς (3) ἀκολουθίες γιὰ τὴν λεχώνα γυναίκα, ποὺ ταυτόχρονα ἀναφέρονται καὶ στὸ παιδί της·
1. Ἡ πρώτη τελεῖται μὲ τὴν γέννηση τοῦ παιδιοῦ, παλαιότερα στὸ σπίτι, σήμερα στὸ μαιευτήριο. Στὴν πράξη σπάνια διαβάζεται διότι ἀπὸ λήθη δὲν εἶναι εὐρέως γνωστή.
2. Ἡ δεύτερη, τὴν ὄγδοη ἡμέρα ἀπὸ τὸν τοκετὸ κατὰ τὴν ὁποία δίνεται τὸ ὄνομα.
3. Τέλος ἡ τρίτη ,τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα τῆς γεννήσεώς του, κατὰ τὴν ὁποία τὸ παιδὶ μὲ τοὺς γονεῖς του καὶ τὸν νονό του ἢ τὴν νονά του ἐνώπιον τοῦ πρεσβυτέρου δίνουν τὴν ὑπόσχεση (ὅπως στὸ λογοδόσιμο πρὶν τὸν γάμο) ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὅτι θὰ βαπτίσουν (θὰ ἀφιερώσουν) τὸ παιδὶ στὸν θεό.
Φυσικά, πολλοὶ καλοῦν τὸν ἱερέα τὴν εἰκοστὴ ἡμέρα μετὰ τὸν τοκετὸ γιὰ τὴν λεγόμενη μισὴ εὐχὴ σαραντισμοῦ, ἡ ὁποία θὰ δώσει στὴν γυναίκα τὴν δυνατότητα νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ σπίτι νωρίτερα. Τέτοια εὐχὴ δὲν ὑπάρχει. Ὁ πρεσβύτερος στὴν περίπτωση ἐκείνη διαβάζει τὴν εὐχὴ τῆς πρώτης ἢ τῆς ὀγδόης ἡμέρας, οἱ ὁποῖες σήμερα γιὰ λόγους πρακτικοὺς δὲν τελοῦνται στὸν χρόνο ποὺ ἔχουν ὁρισθεῖ.
Εὐχὴ εἰς γυναῖκα λεχώ,
Εἰσέρχεται ὁ Ἱερεὺς ἐν τῷ οἴκῳ ἔνθα τὸ βρέφος ἐγεννήθη
καὶ ἵσταται πρὸ τοῦ πυλῶνος φέρων τὸ ἐπιτραχήλιον. Κἀκεῖσε λέγει· |
Εὐχὴ σὲ γυναίκα λεχώνα,
Εἰσέρχεται ὁ ἱερέας στὸ σπίτι (σήμερα στὸ μαιευτήριο)
ὅπου τὸ βρέφος γεννήθηκε· καὶ φέρων τὸ ἐπιτραχήλιο, λέγει· |
0 Σχόλια